เมื่อมอไซต์ปะทะเบนซ์แบบประนีประนอม

ผลจะลงเอยอย่างไรรือ



เมื่อคืนขี่รถกลับบ้าน ผ่านหน้าโรงแรมแห่งหนึ่ง แล้วมีอุบัติเหตุเฉี่ยวชนกับรถเบนซ์ที่จะเข้ามาทานอาหารในโรงแรม
(รูปการณ์และความเสียหาย ไม่ขอพูดถึงครับ เอาเป็นว่าผมไม่บาดเจ็บอะไร)


เหตุการณ์ต่อจากนั้นคือ  ต่างคนต่างจอดรถลงมาคุยกัน ผมไปคุยว่ามันเป็นอุบัติเหตุไม่ตั้งใจ  ส่วนเค้า(มากันสองคน)ก็ค่อนข้างโล่งอกที่ผมไม่เป็นอะไร (ตอนเฉี่ยวผมคิดแวปขึ้นมาในใจว่า จะลงพื้นท่าไหนดีละเนี่ย)

 
เค้าบอกว่ากำลังจะเข้ามาหาอะไรกินในนี้ ระหว่างนั้นเค้าโทรเรียกประกัน   ประกันคงบอกให้เค้ายึดใบขับขี่ผม  และเค้าบอกคงต้องเสียเวลารอประกัน ผมบอกไม่ต้องยึดหรอก ผมไม่หนีไปไหน เดวไปนั่งรอเป็นเพื่อนก็ได้


สรุปก็คือ เข้าไปหาอะไรดื่มกันสามคน เค้าเลี้ยงเครื่องดื่มผม แถมจะให้ยิมมือถือโทรกลับไปบอกที่บ้านที่กลับช้า
นั่งคุยกันไป ดื่มกันไปรอประกัน คุยเรื่องงานการ บ้านเมือง เศรษฐกิจ การเมือง ค่าเงินบาท จนประกันมา


ประกันแสนดีมาดูรถสอบถามเหตุการณ์ แล้วกล่อมจนผมคิดว่า ผมน่าจะเป็นฝ่ายผิดมากกว่า (มาตรา 40 รถหลังต้องระวังรถหน้า)   เอาละ  "ผมผิดเอง" ยืดอกกล่าวออกไป  แล้วยังไงต่อดี


-คู่กรณีผมประวัติการขับรถดี ไม่เคยชนมาก่อน และไม่อยากให้เสียประวัติเพราะมีผลกับเบี้ยประกัน (และผมไม่อยากให้เค้าเสียอะไร)
-ผมไม่อยากเสียเงินมาก แต่พร้อมรับผิดชอบ   แต่ขึ้นชื่อว่า "เบนซ์" แพงแน่นอน (เค้าซ่อมห้าง ไม่ซ่อมอู่)
-ประกัน ประเมินราคาซ่อมแล้ว บอกตัวเลขมาระดับซื้อกล้องคอมแพคดีดีได้ตัวหนึ่งทีเดียว (เค้าว่า ห้างคงเปลี่ยนอะไหล่ใหม่ ไม่มาเคาะพ่นสีเหมือนอู่  ราคาจึงสูง)



ทางออกที่เป็นไปได้ที่สุด คือผมจ่ายค่าเสียหายส่วนหนึ่งให้บริษัทประกัน แล้วได้ใบยอมความมาใบนึง เป็นอันจบเรื่อง

ประเด็นคือ จ่ายเท่าไหร่ดีที่สุด  ประกันถามว่า พี่ไหวเท่าไหร่ ให้ผมเสนอตัวเลขมาก่อน ผมก็บอกออกไป  ประกันโทรปรึกษาหัวหน้า หัวหน้าบอกขอครึ่งนึงราคาซ่อม ซึ่งสูงกว่ากว่าที่ผมเสนอไปเกือบเท่าตัว


ผมมองหน้า ประกันที   มองหน้าคู่กรณีที่แสนสุภาพทั้งสองคนที มองนาฬิกาที โอ้ดึกแล้ว รีบกลับบ้านไปนอนดีกว่า
เอาละ ผมจ่ายก็ได้ขอให้จบตรงนี้ โดยคู่กรณีผมไม่เสียประวัติ และต้องไม่มีการเรียกร้องอะไรหลังจากนี้อีก



ระหว่างที่ประกันเขียนเอกสารยอมความ คู่กรณีแสนสุภาพทั้งสองเรียกผมไปคุยอีกมุมหนึ่ง  บอกว่าเค้าไม่คิดว่ารูปการณ์จะออกมาแบบนี้และไม่คิดว่าผมจะต้องเสียเงินให้ประกันเยอะเช่นนี้ เค้าขอช่วยเหลือผมโดยช่วยจ่ายให้ในส่วนที่เกินจากที่ผมเสนอไปในครั้งแรก พอจะเอ่ยปากว่าไม่ต้อง เค้าก็บอกว่ารับไปเถิด ผมทำได้แต่รับมาและขอบคุณเค้า


คู่กรณีแสนสุภาพเดินจากไปแล้ว  โดยก่อนจากผมเอ่ยปากขอโทษอีกครั้ง ที่ทำให้เสียเวลา เสียบรรยากาศการมาหาอะไรกินที่โรงแรมหรูๆของเค้า





เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า  ขนาดคนรถเฉี่ยวกัน ก็นั่งดื่มนั่งคุยช่วยเหลือกันได้

แล้วคนอื่นๆ แค่ไม่ถูกใจกันด้วยเรื่องของคนอื่น จะมาโกรธเกลียดกันทำไม  คนไทยด้วยกัน อย่าทะเลาะกันเล้ย



มล.
1.ประกันบอกว่า พี่น่าจะทำประกันชั้นสามนะ สำหรับมอไซต์ อืม รับไว้พิจารณา
2.ขับรถช้าๆ ชีวิตยืนยาว slow down please