มีอยู่หนึ่งวันที่เราทำอะไรกับมันไม่ได้

วันก่อนไปอ่านเพาเวอพ้อนึงที่แปลมาจากภาษาอังกฤษแวบๆ

ได้ความว่า มีอยู่สองวันที่เราทำอะไรกับมันไม่ได้ 

คือเมื่อวานนี้ (วันที่ผ่านมาแล้ว) และวันพรุ่งนี้ (วันที่ยังมาไม่ถึง)

ฉะนั้น ทำอะไรก็ให้คิดถึงวันนี้ คิดว่าจะทำอะไร ทำให้ได้แค่ไหน และทำเต็มที่ (รักใครก็ให้รักวันนี้ให้มากที่สุด)

อ่านแล้วก็ให้รู้สึกชอบใจ เข้าใจง่ายดี  แบ่งเป็นแค่สามวัน

แต่อีกใจนึง มันมีความเห็นแย้ง แย้งว่า

วันข้างหน้ายังมาไม่ถึงเราทำอะไรกับมันไม่ได้  แต่เราเตรียมได้นี่ ทำวันนี้เพื่อเตรียมให้วันหน้า

วันที่ผ่านมาแล้ว เราย้อนกลับไปทำอะไรไม่ได้ แต่เราใช้เป็นบทเรียนที่มีประโยชน์ในวันนี้ได้นี่นา



ดังนั้น เมื่อเราสามารถมีเอี่ยวทั้งในวันที่ผ่านมาแล้วและวันที่ยังมาไม่ถึง ผมจึงคิดว่าน่าจะลดเวลาลงจากสองวันที่ทำอะไรไม่ได้   ลงอย่างละครึ่งวันละกัน     รวมกันแล้ว เป็นหนึ่งวันที่ทำอะไรไม่ได้


(แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น คิดต่อยอดไปแล้ว ทั้งการคิดถึงบทเรียนในอดีต และเตรียมความพร้อมในอนาคต เราก็ทำแต่เฉพาะวันนี้นี่นา  เอ  รึจะคงไว้เป็น สองวันเหมือนเดิมดี)


งง มะ หุหุ