วันนี้ขณะขี่รถข้ามสะพานแห่งนึง สายตาเหลือบไปเห็นอะไรดำๆ ดืบๆ อยู่ขอบมุมสะพาน
มองอยู่ประมาณ 1 วิ โดยขับผ่านไปโดยไม่ได้หยุด แล้วตัดสินใจว่า มันคือกระต่ายสีดำ ตัวหนึ่ง
วันก่อนโน้นขี่รถลงอุโมงค์ เจอหมา(พันธ์ฝรั่ง ถ้าจำไม่ผิด) เดินข้ามไปมา แต่ติดผนังอุโมงค์ กับติดเกาะกลางถนน มันก็เอาขาหน้าปีนขึ้นไปชะโงกดู แล้วก็ตัดสินใจไม่ได้
ทั้งสองกรณี ด้านหนึ่งของชีวิต จะเจอกับผนังทึบๆ นิ่งตัน ด้านหนึ่งจะเจอกับกระแสรถแรงๆ อันตราย
ทำได้แต่เพียง หยุด เดินหน้า รึถอยหลัง ปลายทางข้างหน้าอยู่ไหนก็ไม่รู้ หนทางข้างหลังไม่เห็น สองข้างทางก็ผละไปไม่ได้
ชีวิตจึงเหมือนอยู่บนทางแคบๆ ที่อันตราย หยุดก็ได้ ถอยก็ได้ เดินต่อก็ได้ แต่พลาดไม่ได้ และไม่มีที่ปลอดภัย และก็ไม่รู้จะสิ้นสุดเมื่อไร
ชีวิตเราเอง กำลังเป็นเช่นนั้นรึป่าวหนอ....
6 ความคิดเห็น:
maybe.
แหม! ทำไมชีวิตคนเรามันเศร้าจัง
ไม่ต่างกัน
TT_TT ไม่คิดมากก้อไม่เศร้าแล้วนะนี่
ใจร้าย ใครเอากระต่ายไปปล่อย
น้องหมา ยังพอมีทางเลือก
ชีวิตจึงเหมือนอยู่บนทางแคบๆ ที่อันตราย หยุดก็ได้ ถอยก็ได้ เดินต่อก็ได้ แต่พลาดไม่ได้ และไม่มีที่ปลอดภัย และก็ไม่รู้จะสิ้นสุดเมื่อไร
วันนี้ มาแบบ ลึกซึ้ง
เป็นพัก ๆ นะครับ... อิอิ...
แสดงความคิดเห็น