คิดถึงเพชฌฆาตความเครียด

เมื่อสักครู่นั่งเหลือบๆมองละครแต่ละช่อง แล้วให้รู้สึกเบื่อๆจำเจ เครียดไปกะละครและสังคม  (อะชักจะไปไกล)

พลันก็จำได้ว่า สมัยเรายังเป็นเด็ก ช่วงเวลาเดียวกันนี้ที่บ้านจะมาล้อมวงหน้าทีวี แล้วดูรายการ เพชฌาตความเครียดกันครับ  สนุกดีจัง ฮาฮา ยังนึกถึงอยู่จนบัดนี้  จะไปหาเทปเก่าๆมาดูได้จากไหนบ้างหนอ

เขียนไม่เก่ง ขอไปหาที่เขาเขียนถึงมาให้อ่านนะครับ

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

http://th.wikipedia.org/wiki/เพชฌฆาตความเครียด

เพชฌฆาตความเครียด รายการโทรทัศน์ทางช่อง 9 ในช่วงประมาณ พ.ศ. 2527-2530 เป็นรายการตลก ที่มาฉายประมาณหลังข่าว โดยกลุ่ม ซูโม่สำอางเช่น ซูโม่ตู้ (จรัสพงษ์ สุรัสวดี) , ซูโม่เจี๊ยบ (วัชระ ปานเอี่ยม) , ซูโม่ตุ๋ย (อรุณ ภาวิไล) , ซูโม่เอ๋ (เกรียงไกร อมาตยกุล) , ซูโม่เป๊ปซี่ (ธีรวัฒน์ ทองจิตติ) , ซูโม่อิทธิ (อิทธิสุนทร วิชัยลักษณ์) , ซูโม่โค้ก (สมชาย เปรมประภาพงศ์) , ซูโม่สุ่น , ซูโม่กิ๊ก (เกียรติ กิจเจริญ) , ปัญญา นิรันดร์กุล, ภิญโญ รู้ธรรม ภายหลังได้เปลี่ยนชื่อรายการเป็น สูตรสำเร็จความเครียด โดยใช้กลุ่มนักแสดงชุดเดิม ทีมงานส่วนใหญ่เป็นศิษย์เก่าจากคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

ในรายการจะมีมุกต่อเนื่อง โดยเป็นมุกที่เล่นซ้ำกันโดยเปลี่ยนรายละเอียดเช่น "ภาษาไทยคำละวัน" ของ ปัญญา นิรันดร์กุล (ล้อเลียนรายการ "ภาษาไทยวันละคำ" ของ อ. กาญจนา นาคสกุล) "มุกเรียกแท็กซี่" ของซูโม่เป๊ปซี่ หรือ "มุกรอรถเมล์" "มุกสองเกลอ" ของซูโม่เอ๋-ซูโม่อิฐ และมุกอื่นๆ อีกมากมาย

ผู้ที่ตั้งชื่อรายการเพชฌฆาตความเครียดนี้คือ ซูโม่ตู้ซึ่งเป็นผู้ก่อตั้งกลุ่มซูโม่สำอาง เพื่อให้สื่อถึงการฆ่าความเครียดด้วยการดูรายการนี้

รายการนี้เป็นต้นแบบแรกๆของวงการโทรทัศน์ไทยยุคใหม่ที่ใช้ความคิดสร้างสรรค์เข้ามาเป็นจุดเด่นของรายการ มากกว่าความขึงขังน่าเชื่อถือแบบยุคต้นๆของการผลิตรายการทีวี และทำให้ช่อง 9 ที่เคยเป็นเหมือนทไวไลท์โซน คือขายโฆษณายาก (เหมือนช่อง 11) กลับฟื้นและอยู่ตัวมาจนถึงทุกวันนี้

-----------------------------------------------------------------------------------------

http://www.oknation.net/blog/print.php?id=237420

ปี 2528 รายการ "เพชฌฆาตความเครียด" ของไนท์สป็อตโด่งดังอย่างรวดเร็ว
หลังจากออกอากาศไปไม่กี่เทป ทำให้ต้องเพิ่มวันฉายและในที่สุดก็นำมาซึ่ง
จุดจบของรายการที่ออกจะสั้นไปสักหน่อย เนื่องจากกลุ่มผู้ผลิต "ซูโม่สำอาง"
ปล่อยมุขออกไปหมด ทำให้รายการในช่วงหลังๆ จะกร่อยลงไปสักนิด

ซึ่งถือว่าค่อนข้างเป็นเรื่องปกติของรายการทีวี ที่ได้รับความนิยมสูงมากๆ
ก็มักจะลดความนิยมลงรวดเร็วเช่นกัน ถ้าไม่มีการปรับเปลี่ยนวิธีการนำเสนอ
โดยเฉพาะรูปแบบของรายการนี้ถือว่าเป็นของใหม่มากสำหรับทีวีบ้านเราในขณะนั้น
ต้นแบบของมุขต่างๆ ได้รับอิทธิพลมาจากทีวีโชว์ประเภทคอเมดี้ของฝรั่ง
ได้รับการปรุงแต่งให้เข้ากับบริบทแบบไทยๆ ทำให้ซูโม่สำอางกลายเป็น "ตลกปัญญาชน" 
และได้รับความนิยมอย่างรวดเร็วในโดยเฉพาะในกลุ่มนักเรียนนักศึกษา

ถ้าให้นึกถึงมุขอำที่ผมขำมากๆ เมื่อได้ดูรายการนี้ตอนแรกๆ
หนีไม่พ้น "ภาษาไทยคำละวัน" ซึ่งล้อ "ภาษาไทยวันละคำ" อันนี้จำไม่ได้ว่าอ้างอิง
ชื่อถูกหรือมีการสลับกันหรือเปล่า แค่ได้ดูการจัดฉากและแต่งกายเลียนแบบ
โดย ปัญญา นิรันดร์กุล ซึ่งล้อเลียนรายการต้นแบบก็ฮาแล้ว 
แถมคุณปัญญายังพูดเลียนแบบท่านอาจาร์ยสุภาพสตรีได้อย่างเนียนๆ

มุขคลาสสิคอีกอันหนึ่งก็คือ "We Are The World" ซึ่งเหล่าซูโม่จะเข้ามาร่วมร้อง
เพลงนี้กับศิลปินต้นแบบคือ U.S.A. for Africa โดยตัดต่อภาพเหล่าซูโม่ตัดสลับ
ไปกับศิลปินในมิวสิควิดีโอต้นแบบ อันนี้ขำโคตรๆ วันรุ่งขึ้นต้องมาคุยกับเพื่อนที่โรงเรียน
ว่า "เมื่อคืนพวกมรึงได้ดูกันหรือเปล่า" สำหรับผมไฮไลท์อยู่ท่อนฮุ๊คที่ ไมเคิล แจ๊คสัน
ต้องเป็นคนร้อง แต่ซูโม่จัดให้ซูโม่เป๊ปซี่แต่งชุดลิเกเป็นคนร้องแทน โดยแพนกล้อง
จากเท้าขึ้นไปถึงหน้า โอย ! ขำจริงๆ

ช่วงที่ผมมักจะใจจดใจจ่อรอชมมากที่สุดเป็นช่วงที่ซูโม่มาสอนเล่นกีต้าร์ เพราะเป็นช่วงเพิ่งผมเริ่มหัดเล่น พี่ตู้ พี่ดี้ พี่เจี๊ยบ สลับกันมาเป็นตัวยืนสอนกันในแต่ละวัน โดยเฉพาะพี่ตู้มักจะเล่นเพลงของ Simon & Garfunkel และ Crosby Stills & Nash ซึ่งเทคนิคที่นำมาสอนเล่นแต่ละเพลงไม่ได้เล่นตามกันง่ายๆ นะครับ และยังมีการร้องประสานเสียงตามต้นฉบับให้ได้ฟังกันอย่างไพเราะด้วย เมื่อวานรื้อเอาม้วนวิดีโอเก่าๆ ที่ยังไม่ได้ตรวจสอบมาดู พบว่าได้อัดช่วงหนึ่งของ รายการนี้เอาไว้และยังอยู่ในสภาพที่พอนำเสนอได้ จึงนำมาแบ่งกันชม เพื่อระลึกถึงความทรงจำในยุคกลางแปดศูนย์ (อีกแล้ว) เป็นเพลง "รักคำเดียว" ของวงพิณ เล่นกีต้าร์และร้องโดย ซูโม่เจี๊ยบ หรือ วัชระ ปานเอี่ยม ซึ่งขณะนั้น มีวงเฉลียงแล้วแต่ยังไม่โด่งดัง เฉลียงมาออกชุด "อื่นๆอีกมากมาย" ในปีต่อมา ซึ่งประสบความสำเร็จอย่างสูง คิดถึงวันวานอีกแล้ว