สุดที่รักกับรักที่สุด

“สุดที่รัก” มาถามฉันว่า “รักแค่ใหน"
ฉันตอบว่า “รักที่สุด”
พ่อแม่มาถามฉันว่า “รักแค่ใหน”
ฉันตอบ “รักที่สุด”
พี่น้องมาถามว่า “รักแค่ใหน”
ฉันตอบ “รักที่สุด”
เพื่อนสนิทมาถามฉันว่า “รักแค่ใหน”
ฉันตอบ “รักที่สุด”
สัตว์เลี้ยงฉันออกลูก
ฉันก็พูดกับมันว่า “รักที่สุด”
ต้นไม้ที่ฉันปลูกออกดอก
ฉันก็บอกมันว่า “รักที่สุด”
สุดที่รัก กลับมาถามในวันนึงว่า
“ตกลงเธอรักฉันที่สุดหรือป่าว”
ฉันตอบว่า “รักที่สุด”
สุดที่รักถาม “แล้วคนอื่นๆ
ล่ะไม่ได้รักที่สุดเหรอ”
ฉันตอบ
สุดที่รักโมโห
"ฉันเป็นสุดที่รักของเธอ
เธอต้องรักฉันที่สุดคนเดียว"
ฉันคิดนิดนึง "แต่ฉัน..รักทุกคนที่สุด"
สุดที่รักงอน "คนหลายใจไปตายซะ"

ฉันผิดตรงใหน ที่ฉันรักคนสำคํญ
ในชีวิตฉันทุกคน
ฉันสับสนฉันจึงไปกระโดดน้ำตาย
ตามคำสั่งสุดท้ายของสุดที่รัก
ฉันขึ้นไปบนสะพานที่สูงที่สุด
กระโดดลงแม่น้ำตรงจุดที่ลึกที่สุด
ฉันไม่ตายเพราะว่าว่ายน้ำเป็น
และฉันรักตัวเองที่สุด

ฉันว่ายไปข้างหน้าเรื่อยๆ
จากแม่น้ำออกทะเล
จากทะเลออกมหาสมุทร
ว่ายจนกว่าสุดทาง
ผ่านเกาะผ่านประเทศต่างๆมากมาย
แล้วฉันก็วนกลับมาที่เดิม

และฉันก็คนพบว่า...
โลกกลม
มีเกาะ มีประเทศ ตั้งอยู่
บนตำแหน่งต่างๆบนโลก
ไม่ทับซ้อนกัน
ทุกเกาะ ทุกประเทศมีความสำคัญ
มีหนึ่งเดียวและอยู่ทุกมุมสุดของโลก

เหมือนความรักของฉัน
เป็นทรงกลม
มีคนสำคัญตั้งอยู่ยนตำแหน่ง
ต่างๆของความรัก
แต่ล่ะคนมีหนึ่งเดียวไม่ทับซ้อนกัน
ทุกคนคือ ‘สุดที่รัก’ และฉันก็ ‘รักที่สุด’


จากนิทานบัวไร
นามปากกา บัวไร
สำนักพิมพ์แม่ขมองอิ่ม